DÖNÜŞÜM

ŞAİR : GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com

Kaynak kuruyunca sular kesildi,
Sarardı gülşenim târumâr oldu…
Uçtu güvercinler; «Hû»lar kesildi,
Bülbüller kargadan ses umar oldu.

Gökyüzü, yeryüzü hep delik delik,
Lükse mahkûm oldu kadîm sadelik,
«Rap»a, «caz»a kurban gitti «bûselik»
Yabancı kültürler hükümdar oldu.

Doğduğum bu şehir gönlüme yaban,
Arı boş dolaşır, doldurmaz kovan,
Bir hay huy içinde tükenir zaman,
Mâsivâya fazla itibar oldu.

Yağmur sonrasında toprak kokardı,
Irmaklarım benden bana akardı,
Dar zamanda herkes ışık yakardı,
Şimdiki bakışlar bir şamar oldu.

Kendi tercihimiz çekilen azap,
Bin yıllık konağım bakımsız, harap,
Alnımdan öpmeye hasrettir mihrap,
Çan sesi ufkumda pâyidâr oldu.

Ufkumun mavisi solmuş ne acı,
Bir köy, bir binaya dolmuş ne acı,
Kuruyup giderken sevda ağacı,
Gözyaşını döken tek mimar oldu.

Mertekler çürümüş, bacalar yıkık,
Kat be kat yükselmiş, edebi yırtık,
Komşuya selâmsız, asansörle çık,
Bencillik ceplerde kaç tomar oldu.

Gövdem çırpınırken kalbim üşüyor,
Her bir hâtıraya gölge düşüyor,
Medeniyet geri geri koşuyor,
Dallarıma vahşî kuş konar oldu.

Hasret denizinde mâzî özlerim,
Neşe satar, keder alır gözlerim,
Yalnızlığı bir sitede gizlerim,
Günbeyli kentleşme istismar oldu.