Son Yaprak Düşmeden…
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Emsal olsun bu âlemde her hâlin,
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Aynı olsun hitâbınla ahvâlin,
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Aslını unutma; toprak ile su,
Mü’mine sürülür cinan kokusu…
Münkire sürünür nîran korkusu…
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Ne geliş bizdendi, ne gidiş bizde…
«Akıl» bir şey sanır kendini sözde…
Nefs-i emmâreden nefsini çöz de;
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Fânîye bağlanmak boşa gayrettir,
Bunca gerçek varken «yalan» hayrettir…
Meleklere sâlih amel seyrettir;
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Bir yolcu gibi ol, bir hancı değil,
Hep huzur veren ol, hiç sancı değil,
Güller gül satana yabancı değil,
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Bir müddet dünyada kalırsan eğer,
Fırsat ganîmettir bilirsen eğer,
Ölüm son ibrettir alırsan eğer;
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Basîret gözüyle eyle temâşâ,
Hayat nimetini mü’mince yaşa!
Hakk’ı tesbih eyle, düşme telâşa;
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Ömür bâkî değil, sanma sonu yok!
Günahta ısrarın haklı yanı yok!
Tövbe-istiğfara hiçbir, mâni yok!
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
Ecel hiç kimseye etmez eyvallah!
Âhir sonumuzu hayretsin Allah…
Niyazkâr de: «Lâ İlâhe İllâllah!»
Son yaprak toprağa düşmeden önce…
5 Ocak 2014