GAZEL
ŞAİR : Harun ÖĞMÜŞ
Gönlüm kuşu durmaz iniler bir «ney»e döndü.
Dinmez gözümün yaşları bir an, meye döndü.
Ol gün ki gözüm aldı cemâlindeki bir ben,
Çeşmimde cihan bir küçücük dâneye döndü.
Saldıkça ziyâ meclise ay yüzlü güzeller,
Devretti gönül şevk ile pervâneye döndü.
Nakşetti gözüm gönlüme her gördüğü şûhu,
Gittikçe gönül kâbesi puthâneye döndü.
Kurtarmak için putlar elinden beni Hârun,
Çırpınmada dâim, dil-i dîvâneye döndü.
vezni: mef’ûlü / mefâilü / mefâîlü / feûlün