DEDİKODUYU BIRAK!

ŞAİR : Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com

Sağlam, zayıf diyerek, bölük pörçük eyleme.
Dinde tereddüt veren, dedikoduyu bırak…
Vesveseyle kalbini, kırık dökük eyleme,
Mutmain bir gönülle, şeksiz bir îmâna bak…

Taşlar sağlam olsa da yıkılır harçsız duvar,
Sağlam din ve îmanda, aşk ve şevkin harcı var,
Azıcık bir muhabbet, bin bir şüpheyi kovar,
Muhabbet iste Hak’tan, aşktan şevkten yana bak…

Var mı daha şiddetli, tenkitte müsteşrikten?
Kurtardı mı bilgisi onu teslisten şirkten?
Nice kalbi çürüttü mağripten ve meşrikten,
İyice aç gözünü şöyle bir cihana bak…

Eğer en sağlamını yaşamaksa niyetin;
Ne kadar içindesin, bir bak bunca âyetin?
İnsaf ile düşünüp bilmek için kıymetin,
Arz eyle de kendini, Kur’ân’la mîzâna bak…

Kurtulacak mü’minler sınıfında var mısın?
Namazı huşû ile vaktinde kılar mısın?
Zekât için gayretle fukarâya yâr mısın?
Bildiğin, bu hususta ne sağladı sana bak…

Boş şeyleri terk ile buldun mu güzel dîni?
Irz ve namus yönünden korur musun kendini?
Emâneti gözetip tutar mısın va‘dini?
Hayat veren değerler sindiler mi cana bak…

Kur’ân da çok yeminle bildirilir bir gerçek:
«Nefsi tezkiye eden kurtuluşa erecek…»
Bu hayâtî mevzuya, dikkatle tutup mercek,
Nefsi ıslah gayretin ne nisbette, ona bak…

Allah anıldığında nasıldır ürperişin?
Âyetlerden îmâna ziyadelik derişin?
Sağlam bir tevekkülle gönlü Hakk’a verişin?
Gerçek îman delili, kullukta ihsâna bak…

Allah’tan haşyet duyar, en ziyade, âlimler,
O haşyetle gecede sâcidler ve kāimler…
Korku ve ümit ile ibâdete dâimler…
Kalbindeki haşyetle ne koydun meydana, bak…

Övündüğün ilmine takvâdan temel yoksa,
İstikamet üzere ihlâslı amel yoksa,
Ahlâkında güzellik, rûhunda kemal yoksa,
Tevbe et Hakk’a yönel uğrarsın hüsrana, bak…

Koyu kasvet sîneyi eylerse ilme mezar;
Bu ümmetin tahrifçi yahudisi olmak var!
Kitap sırtında yükse, pek çok olsa ne yazar!
İlmin merkebi olmak, büyük zül insana, bak…

Şöhretine kul olan, âlemin maskarası
Dünyacılık sevdası, âlimin yüz karası,
İlmi kadar artmazsa, eğer zühdü verâsı,
Uzaklığı artırır O yüce Rahmân’a bak…