SEDDÜLBAHIR’DEN YÜKSELEN SES
Hadi ÖNAL hadional@mynet.com
Bin dokuz yüz on beşin yirmi beş Nisan’ında,
Ege’de meltem serin, suyun uyku ânında,
Bilâl’im siper kazar, silâhı sağ yanında…
Türk’e tuzak kurulmaz, olmadı ki hiç esir,
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Gönüller gülden ipek, sevdalar aşk dokuyor,
Itırlarla birlikte yer-gök vatan kokuyor,
İbrahim besmeleyle açmış Kur’ân okuyor…
Bu toprak benim yurdum, burası Seddülbahir,
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Yusuf; eli koynunda çevresini yokluyor,
Yavaşça çıkararak gizli gizli kokluyor,
Fadime sevgisini nakışlarda saklıyor…
Gönlünde gül sevgili, öte yan nurdan kabir
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Ziya’mı yücelikler, düşmanı korku bekler,
Sırtlar vakûr durunca, yüreklenir etekler,
Nurla doldu mu kalpler, yol gösterir melekler…
Ertuğrul’da, Teke’de, İkiz Koyu’nda tekbir,
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Görülen ufuklarda, batının kahpe yüzü,
Çelik zırha bürünmüş, yüzsüzlerin yüzsüzü,
Amacı yeryüzünden silmekmiş türkümüzü…
Halil der bu gürûha: «Bizim türkümüz tekbîr!»
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Top, tüfek, mermi, gülle Seddülbahir’i sarmış ,
Alçıtepe düşerse Kilitbayır susarmış,
Karaya güç çıkarmak; şartmış, bu son kararmış…
Böyle görmüş, buyurmuş Hamilton denilen «Sir»
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Sabahın alacası, koyda deli bir rüzgâr,
Soyunuk gözde cennet, açığında korku var,
Filikalar yanaştı, düşman karaya çıkar…
Bekir der; «Gelin hele; gök şahit, Mevlâ’m kadîr!»
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Yer alev, gök bismillâh, çeliğe karşı îman,
Yürek vatan oldu mu, süzülür ince bir kan,
Bu Murat’ım, bu Ali’m; bu can Bigalı Osman…
Vatan tehlikedeyse kanla yazılır şiir,
Duyulsun son sözümdür: «Vatan aziz, Allah bir!»
Sabri yere düşerken toprak, koynunu açtı,
Süngü takmıştı Sadık; «Yâ Allah!», dedi uçtu,
Turan’ın salevâtı Türk’ün yurduna burçtu…
Onlar vatandı artık, gök şahit, yer hemfikir,
Duyuldu son sözleri: «Vatan aziz, Allah bir!»
Zamanın gözyaşında ulviyetin cezbesi,
Döndü vadiler boyu Hakkı’mın haklı sesi,
Gönül cennet nikâhlı verirken son nefesi…
Tenler toprağa teslim, rûha ebedî şehir,
Duyuldu son sözleri: «Vatan aziz, Allah bir!»
Yer, gök selâm dururken yaradan akan kana,
Ahmet’im son kez baktı kaçıp giden düşmana,
Sonra yürek diliyle şükretti Yaradan’a…
Dedi: «Vatan uğruna bir ölür, bin dirilir»
Duyuldu son sözleri: «Vatan aziz, Allah bir!»
Mehmet’in sur göğsünde soluklanınca vatan,
Bulutlar su içtiler şehidlerin avcundan,
Elmaslaşan o ânı ne yel söktü, ne düşman…
Vatan benim çiçeğim, kondurmam çiçeğe kir,
Duyuldu son sözleri: «Vatan aziz, Allah bir!»
Onlar, Seddülbahir’de baş koltukta gençtiler,
Onlar, «Vatan!» dediler can şerbeti içtiler,
Tevhid ile yıkanıp tekbir ile göçtüler…
Cennet ehlince onlar karşılandılar bir bir,
Duyuldu son sözleri: «Vatan aziz, Allah bir!»
19 Haziran 2011, Elazığ