İKİ KAPI ARASINDA
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
Sonsuzluk sevdasıyla özde kulluk ne şeref!
En yüce pâye kulluk, sakın pâyesiz kalma!..
Yaratılış gayesi hayatın gayesidir,
Bunu idrak etmeyip bir an gayesiz kalma!..
Hayatın akışına alnından ter damlasın,
Sa‘ye sarıl ömrünce, sonra çaresiz kalma!..
İçten yakarışlarla gönül Hakk’ı anlasın,
Rahmet deryalarıyla çağla, deresiz kalma…
Sevda yokuşlarını çıkarken has niyetle,
Sözde mânâyı ara, aşkta müjdesiz kalma…
Koşuver huzûruna, çağrıldığın hikmetle,
Cânânın kapısından dönüp secdesiz kalma…
Seherde uyanık ol, gül vaktinde nasiplen,
Muhabbet pınarından pay al, hissesiz kalma…
Kucak aç yetimlere, kimsesizi sahiplen,
Kaynaş kardeşlerinle, kaynaş kimsesiz kalma!..
İnsanî hasletlerle kol-kanat germek esas,
Çınar gibi gölge et; dalsız, gövdesiz kalma…
Karıncanın azmiyle menzile ermek esas,
Takın edep perdeni, hırsla perdesiz kalma…
Kışları bahar eder, her nefeste «Hû!» demek,
Melekler terennümde sen de suflesiz kalma!..
Ezel-ebed yolunda boşa gitmez bir emek,
Rotasız gemi olup yönsüz, kıblesiz kalma!..
Sabırla yürüyünce menzile varır yollar,
İbrahim Edhem gibi damda devesiz kalma…
Hasat mevsimi gelir, meyveye durur dallar,
Çiçek yüklü baharda dalsız, meyvesiz kalma!..
Bülbül figan eylerken gülşende gül uğruna,
Neye yandığını bil, zinhar ülkesiz kalma!..
Sil bütün mâsivâyı, var kulluk şuuruna,
Özge sıddıklardan ol, yolda ilkesiz kalma…
Kalmasın kitâbeler kurumuş çeşmelerde,
Günbeyli dön yüzünü, bağlan bilgesiz kalma…
Vaktin derinliğinde açılırken son perde,
Arş’tan bir gölge iste, aman gölgesiz kalma!..