GÖKTEKİ YILDIZLAR
Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Allâh’ın sevgili, güzel kulları,
Tâ «Kālû belâ»da îman ettiler.
Cennete, «Cemal»e varır yolları,
Bir dert ki dertlere derman ettiler…
Atlarını dört bir yana sürdüler,
Kıtaları kesip, biçip, dürdüler,
Zaman-mekân ötesinde hürdüler,
Dâvâyı dünyaya ferman ettiler…
Sancağının gölgesine kondular,
Öyle bir sohbet ki yanıp, yundular,
İnsanlığa âb-ı hayat sundular,
Şu kızgın çölleri umman ettiler…
Hayıflansın bencileyin Kıtmirler,
Bala döndü kalplerdeki zehirler,
Hakikate adanmıştı ömürler,
Aşkın yellerinde harman ettiler…
Bâtılın bendini yıkan seldiler,
Hak nâmına kılıç çeken eldiler,
Sadâkatte akılları çeldiler,
Melekleri bile hayran ettiler…
Gökteki yıldızlar gibi azdılar,
Hepsi sır sahibi, sâfî nazdılar,
Şehâdetin destanını yazdılar,
Canlarını Hakk’a kurban ettiler…