GÖNÜLLE SOHBET

SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU) nejatsefercioglu@hotmail.com

Gurbet elde derdin bini bir pula,
Gözyaşını verip alsak mı gönül?..
Hicrâna alışmış bu dertli başı,
Bilmem ki taşlara çalsak mı gönül?..

Siyim siyim akan kanlı yaşları,
Boğazdaki düğüm düğüm aşları,
Yastık diye başlar konan taşları,
Nâme yapıp yâre salsak mı gönül?..

Bir kez çalınmayan kapı zilini,
Bize uzanmayan dostun elini,
Hâlimize gülen ağyar dilini,
Tutup da yerinden alsak mı gönül?..

Saksıda kuruyan şu gonca gülü,
Lâleyi, zambağı, şu mor sümbülü,
Kafeste inleyen dertli bülbülü,
Yüce dağ başına salsak mı gönül?..

Puslanan gözleri hiç ağlatmadan,
Sevgili, gönlünden bizi atmadan,
Gündüz dinlenmeden gece yatmadan,
Sılaya dönsek mi kalsak mı gönül?..

İstanbul, Şubat 1987