TAMAM
Bilâl COŞKUN
Kırk defa duyduğumuz masal, gerçek sanmışız…
Gözlerimiz kapalı dinlemiş inanmışız…
Aklımız bin delile «acaba?» diyor lâkin,
Bir gülüşe, gönülden «tamam» deyip kanmışız…
Her gece hayâliyle daldığımız uykudan,
Adını söyleyerek her sabah uyanmışız…
Mecnun gibi çöldeyiz, Ferhat gibi dağlarda,
Ne yorulup kalmışız, ne bıkıp usanmışız…
Sevdâyız çağırırken Kerem gibi saz ile,
Kendi nefesimizden tutuşarak yanmışız…
Damlayan su altında mermer olsa erirdi.
Bu sevdânın koruna gönüllü dayanmışız…
Unutulmak kahrıyla yüreğimiz yansa da,
Sevgilinin adını sadâkatle anmışız!..