MAHZUN ÇEŞMELER
Yusuf DURSUN yusufdursun66@yahoo.com
Sular çiçek açtı gönül bağında,
Her adım başına kondu çeşmeler…
Şırıl şırıl akıp yaz sıcağında,
Susayana bir can sundu çeşmeler…
Güvercinler muhabbete alıştı,
Su başında yavuklular buluştu,
Bir tas suyu iki âşık bölüştü,
Bu devran sürecek sandı çeşmeler…
Billûr gözelerdi kaynağı suyun,
Şavkını taşırdı güneşin, ayın;
Yolunu gözledi bir kuru çayın,
Derin bir hüzünle dondu çeşmeler…
Yüzüne yansımış taşın çilesi,
Duâya durmuştur kırık lülesi,
Bu sessiz çığlığı kimler bilesi?
Âh ile tutuştu, yandı çeşmeler…
Boynu bükük kitâbesi bir yanda,
Mahzun tuğrasının acısı canda…
Perişan hâlini gördüğüm anda,
Gözlerimde yaşa döndü çeşmeler…