HUZURLU AİLE…

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)

Huzurlu âile, cennet sarâyı, câna safâ,
Gönül direkleri üstünde yükselir bu binâ…

Bütün kirişleri ancak helâle bağlı onun,
Haram karıştığı an sarsılır, çöker dünyâ!..

Temel duvarlarıdır karşılıklı hoşgörüler,
Beton, çelik demeyin; sû-i zan eder imhâ!..

Onun güzelliği her derde cân evinde sabır,
Petek petekse gönül, bal yapar keder ve belâ!..

Arâzi kalb-i selimdir hayat çiçeklerine,
Temiz muhabbeti dâvet eder büyük sevdâ!..

Hüküm bu, yâr ile dînin tamamlanır yarısı,
Kalan diğer yarısından koparmasın Mevlâ!..

Budur, budur yüce Mevlâ’ya köprü, Leylâ’dan,
Ezelde aşkını insâna böyle verdi Hudâ…

Bu köprü olmasa gurbette her gönül çatlar,
Sakın bu köprüyü, ey yolcu, yıkmasın cühelâ!

Köpürmesin olur-olmaz taşıp bu köprüde dil,
Boş öfke en kötü deprem, zarârı kalbe cefâ!..

Asık suratlıya, huysuz mizâca, yol sorma,
Melek tebessümü ister bu, ey güzel sîmâ!..

Büyük sırat gibi bir köprüdür bu, nanköre nâr,
Fakat vefâlıya cennet yolunda bir tûbâ!..

Bunun için bize örnek Hatîce Vâlidemiz,
Bunun için bize örnek Muhammedî takvâ…

Hayırlı bir yuva her çağda pek mukaddestir,
Bu çağda belli ki Seyrî, budur büyük dâvâ!..

Vezni: mefâilün / feilâtün / mefâilün / feilün
(fa’lün)

27 Haziran 2004