GÖRDÜM!
SÜKÛTÎ (Hızır İrfan ÖNDER) onderirfan@gmail.com
Aklım hiç ermiyor bu toplumda hiç,
Kardeşi ağlarken güleni gördüm!..
Çoğunun başında kibirden bir taç,
Nefsini padişah bileni gördüm!..
Ne hayâsı kaldı ne bir iz’ânı,
Köpeği vardır da yoktur kızanı,
Sağır gibi yaşar duymaz ezanı,
Kılavuzu karga olanı gördüm!..
Helâl-haram demez yiyip içiyor,
Çevresine nefret, öfke saçıyor,
Millî değerlerden bıkıp kaçıyor,
Gaflet uykusuna dalanı gördüm!..
Dünya malı için her şeyi yapar,
Zerrecik çıkarı havada kapar,
Hak’tan uzaklaşıp nefsine tapar,
Yetimin malını çalanı gördüm!..
Ateşten yakıcı, hayat belki de,
Ümidi besleyen îman nerede?
Zevâle ererken dünya gitgide,
Hırsından saçını yolanı gördüm!..
Dünyayı kendine aldıramadan,
Herkese gönlünce saldıramadan,
Başını vebalden kaldıramadan,
Kendini kabirde bulanı gördüm!..
Ey Sükûtî yitti ahlâkî düzen,
Semirip duruyor milleti ezen,
Cenneti göremez anneyi üzen,
Cehennemi satın alanı gördüm!..