SEVDİM…
Abdullah GÜLCEMAL
Fakirin sofrasında ekmeği, aşı sevdim…
Filistinli çocuğun attığı taşı sevdim…
Yüreğinde bir kurşun korkusu taşımadan,
Özgürce kanat çırpan gökteki kuşu sevdim…
Bir öksüzün, yetimin saçlarını okşarken,
Bir gönül yangınıyla gözdeki yaşı sevdim…
Aynalar sır tutuyor, insandan müştekîyim,
Sırra âşinâ olan dostu, sırdaşı sevdim…
Terk etsin coğrafyamı yalan söyleyen tarih,
Kıblesi Kâbe olan kavim, gardaşı sevdim…
Beş vakit minaremde okunan ezanları,
Al bayrağım üstünde beyaz nakışı sevdim…
Kelepçeli ellerin dilleri düğümlüyse,
Sükûtun isyanında çatılan kaşı sevdim…
Haksızlık karşısında hakikati haykıran,
Ve Hakk’ın huzurunda eğilen başı sevdim…
Tiksindim, nefret ettim, putların gölgesinden,
Ne riyâkâr gülüşü, ne de alkışı sevdim…
Dertlerim derûnumda dört mevsim çiçek açar
«Ba‘sü ba‘del mevt» diye baharı, kışı sevdim…
29 Nisan 2010