KIRMIZI GÜLLER
FECRÎ (İbrahim BAZ)
Çelik rüzgârların pas kokusundan,
Boynunu büktüler kırmızı güller…
Bir pula alınıp satılışından,
Gözyaşı döktüler kırmızı güller…
Tek taşa kanıyor artık sevgili,
Hicranla doldular kırmızı güller…
Târumâr edilmiş sevginin dili,
Sararıp soldular kırmızı güller…
Ellere ağırlık geliyor artık,
Parklara kondular kırmızı güller…
Güneşi sevgiydi günler karanlık,
Yaz günü dondular kırmızı güller…
Aşka ihânetin fezâ çağında,
«Aşk» deyip yandılar kırmızı güller…
Nefesin verirken metal ağında,
Sevgiyi andılar kırmızı güller…
Sûretin bırakıp gözünde nemle,
Eriyip aktılar kırmızı güller…
Bir selâm verince seher şebnemle,
Fecrî’yi yaktılar kırmızı güller…