FERMAN ALDIM HÜNKÂRIMDAN

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ)

-Feth-i mübînin yıldönümüne-
Rûhumda depreşti koskoca mâzî,
Kendimi huzurda buldum hünkârım!..
«Berü gel!» deyince bir yaşlı gāzî,
Diz çöküp dîvanda kaldım hünkârım!..

Ne güzel zamandı, ne güzel hazdı,
Sakalın simsiyah, atın beyazdı,
Ne kadar sevinsem, o kadar azdı;
Ardından kâfire daldım hünkârım!..

«Otağ-ı hümâyun orda!» dediler,
«Hünkârsa namazda, burda» dediler,
«Teb’asın düşünür darda» dediler;
Ulu dîvandasın bildim hünkârım!..

“Bizans’ı alırım, ya Bizans beni!”
Orta çağ kapanır, çağ başlar yeni.
Ol Nebî övmüştür, kim sevmez seni?
Aşk u muhabbetle doldum hünkârım!..

Değişmez evlâd-ı Fâtihân ahdı,
Mutlak yıkılacak Bizans’ın tahtı,
İnşallah gülecek İslâm’ın bahtı;
Kutlu fermanını aldım hünkârım!..