OKU O GÜNLERİ!

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)

Bir kükredi Çanakkale,
Yedi düvel şaştı hâle.
Yerde kalmadı kanımız,
Çıktı yıldızla hilâle.

İşgâle yeltenen düşman,
Geldiği an oldu pişman.
Gördü bu cennet vatana,
Mehmetçiğin göğsü kalkan.

Ve gördü mermiler, toplar,
Dağları delse de bar bar.
Her şehîdin kucağında
Bir cehennem, oldu gülzar.

Kanlar döndü bir pınara,
Ölmeden konduk mezara.
Yine silkinip eriştik,
Mûcizevî bir bahara.

Çanakkale, îman sesi,
Olur mu hiç şer kalesi?
Hâlâ çınlıyor dedemin,
Allah diyen gür nefesi!

Kimi yaya, kimi atlı,
Bütün yiğitler kanatlı;
Döktü düşmânı denize,
Bu destan, ne saltanatlı!

Toprağı elle tozdular,
Aşılmaz siper kazdılar,
«Çanakkale bu, geçilmez!»
Diye tarihe yazdılar.

Son bombayı Seyyid attı,
Zaferlere zafer kattı.
Doğunun yüzü gülerken
Batının gemisi battı.

Seyrî, oku o günleri,
Oku bir de bugünleri.
Eski gâvurlara, dikkat,
Yeniden gelmesin geri!