GÖNÜLLER YAĞMALANDI

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

Servet YÜKSEL

İsyan karanlığında vicdanlar viran olmuş.
Bir yaramaz zaman ki, ömürler ziyan olmuş.

Peşinden gidilir mi çamura batanların?
Fitne panayırında meydan şarlatanların.

Yapışın yakasına namussuzun, alçağın,
Gönüller yağmalandı, yuvalar darmadağın,

Ehlinin boynu bükük sonu gelmez sükûtun,
Diriyi yaşatmayın, ölüye alkış tutun!

Yabanın rezilliği şu ekranlardan taşan,
Şuurun kalbi durmuş, cüce akıl perişan.

Sevgi darağacında mutluluk uçup gitmiş.
Adam gibi adamlar kahrından göçüp gitmiş.

Hani dedelerimiz, ninelerimiz vardı.
Evlerin bereketi, zemherîde bahardı.

Terk etmenin adını huzurevi koymuşlar!
Şefkate hasret artık, neşe kaynağı kuşlar.

Baştan ayağa doğru soygun, vurgun akıyor.
En deli çağlarımda kanım yorgun akıyor.

Güneşi utandırdık, ufukları sis aldı.
Bu hüzün ülkesinde ne gül ne bülbül kaldı.

Sahte dünyalarında hayatlar olmuş kumar.
Gerçeğini yitiren iblisten medet umar.

Ne oldu bize ey dost, ümit var mı yarından?
Bir inâyet eser mi saadet diyarından?