MEHMED ÂKİF ERSOY’A

CELİL (Halil GÖKKAYA)

Mısralar dizmiş, niyazdır,
Bir güzel kul Mehmed Âkif…
Paltolar yas tutsa azdır,
Ağlıyor çul Mehmed Âkif…

Öyle yokluk görmedik biz,
Kürsü mahzun, türbe sessiz…
Olmamışsın hamiyetsiz,
Diz çöker pul Mehmed Âkif…

Tam bir âlim, hıfz-ı Kur’ân,
Hisse alsak dostluğundan…
Pehlivanlık dersi ondan,
Bir yiğit kol Mehmed Âkif…

Hem hatipsin, hem okulsun,
Yattığın yer nurla dolsun,
İbret olsun, rehber olsun,
Tuttuğun yol Mehmed Âkif…

Bak Celil Rabbim ne vermiş,
Nesl-i Âsım ufka ermiş!
Bahçeler, bağlar yeşermiş,
Nerde bülbül Mehmed Âkif?..

Vezni: fâilâtün / fâilâtün