ARDINDAN
EDÎBÎ (Recep YILDIZ)
Bilsen, sana arzû ile bakmıştım o akşam,
En son bakışım olduğu herhâlde açıktı…
Rüzgâr esiyor, gözbebeğim ıslanıyordu,
Her yer dolunay, her yöre besbelli ışıktı…
Yalnız, içimin kendisi saklıydı içimde,
Saklandığı yerden o vakit âh ile çıktı…
Bir sen var idin, bir de benim hisli sükûtum,
Beynim, o kadar loştu ki her şey bulanıktı…
Kasvet ve hüzün birlik olup kalbe çökünce,
Bilsen, adamın kalbine ok saplanıyormuş.
Şeytan, seni bir kez çekti mi ölsen de komaz ya,
Bilseydin, ihânet bu biçim bir anaformuş.
Bir gün bitivermekmiş -evet- her şeyin aslı,
Gitmek dediğin, belki de yalnızca dekormuş…
Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün