RÛYÂ ŞEHİR
Memduh CUMHUR
Ecdâdın eski yurdunu çoktandır özlerim,
Çoktan bu özleyişle geçer günlerim, yine
Akşam serinliğinde dalıp gitti gözlerim,
Rûyâda gittim içli Saraybosna şehrine
Yükseldi bir minâreden engin ezan sesi
Husrev Bey’in çiçekler içindeydi türbesi,
Bir bir göründüler nicedir görmediklerim
Her şey dönünce dört asır evvelki hâline.
Çepçevre rûhumuzla donanmış mahalleler,
Her duygumuzla girmişiz en kuytu semtine.
Birden dağıldılar gülüşen nurlu çehreler,
Zümrüt bedenleriyle görünmez bir engine,
Bir müjdenin habercisidir gördüğüm düşüm,
Rûyâ da olsa çok şükür ecdâdı görmüşüm.
Lâkin günün ışıkları rûyâmı perdeler,
Tanrım, çevirdin uykumu vuslat sevincine.
Vezni: mef’ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün