VUSLAT -Muhterem İlhan AYVERDİ’ye-
MÜRİD (Mustafa TAHRALI)
Mürg-i can teşne ebed mülküne, tenmiş kafesi,
Uçabilsin diye Azrâil alır son nefesi…
Çırpınır ten, kanat açmışsa gönül rûh iline,
Dökülür tüy tüy olup câme-i hicrân, eline…
Bir terennüm açılır «Hû!» ile dilden gönüle,
Dil susar, söylenir artık «O» gönülden gönüle…
Vech-i dildâra açılmış mütehayyir gözler,
Kapanırken sevilen yüzlere, eller titrer…
Yükselir göklere, eller tutunur rehberine,
Cennetin ufkuna düşmüş, gider âlâ yerine…
Melekût seyrine çıkmış iki şeydâ durmaz,
Biri dönmez, biri dönmüşse de, ferdâ, durmaz…
Vuslatın zevkini yaşlarla mı tatmış gözler?
Ki perîşan bakışır, kendi visâlin özler…
Dökülen yaşlara binlerce tahassür katılır,
Can tüter ruh gibi her hâtıra, kalplerde kalır…
Ölmeden ölmeyi bilmişse gönül yâr iledir,
Gidenin her biri hasret bırakır nâr iledir…
Vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün (fa’lün)