ÖLÜM
SEFERÎ (Nejat SEFERCİOĞLU)
Şu soluk resme bakıp geçmişi anmak da ölüm…
Sıladan gönderilen mektuba kanmak da ölüm…
Uzayan yollara bakmak yaşaran gözle her an,
Adı gurbet konulan odlara yanmak da ölüm…
Unutulmuşluğa rağmen duyulan çan sesini,
Çalınan bir kapının zil sesi sanmak da ölüm…
Gece yorgun başının yastığa râm olduğu dem,
Görülen bir sürü kâbusla uyanmak da ölüm…
Sılanın yolları çözdükçe düğümlenmede hep,
Seferî her söze her va’de inanmak da ölüm…
Vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün