Herkes Konuşmasın!
HANOĞLU (Abdülaziz DUMAN)
Bilmek çok zor meçhullerin ardını,
Mâlûmu tüketen gizler konuşsun.
Düne bakıp bugün ile yarını,
Şunlar bunlar değil, bizler konuşsun.
Yürüme vaktidir, dağlar yürüsün,
Gülistan, bahçıvan, bağlar yürüsün,
Ufukları hür bulutlar bürüsün,
Arkadan silinmez izler konuşsun.
Hak yolunda vermemeli fâsıla,
Çünkü âhirettir mü’mine sıla,
Cennet için hayat boyu pusula,
Secde izli masum yüzler konuşsun.
Seherlerde kalkıp nizama bakan,
Gönlüne Peygamber sevdası akan,
Kâinat zikirde, o zikri çeken,
Hak aşkıyla yanan özler konuşsun.
Denmesin bu bağda baykuşlar öter,
Kireçsiz duvarda ayrıklar biter.
Mevsimler değişsin bunca kış yeter,
Hasret kaldığımız yazlar konuşsun.
Yaz vakti yayılsın börtü böcekler,
Açılsın her yerde renk renk çiçekler,
Süslesin bağları hür kelebekler,
Yelin savurduğu tozlar konuşsun.
Bu fânî dünyada kılınmaz karar,
Ey Hanoğlu, dosta temiz yüzle var!
Dünya senin olsa; sor, neye yarar?
Son giyilen beyaz bezler konuşsun!