Deli Gönül
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ)
Mağrur olup havalanma,
Hor düşersin deli gönül!
Meyledip dünyaya kanma,
Gör şaşarsın deli gönül!
Kim kaldı ki sen kalasın,
Bir körpe ceylân balasın,
Ara ki Hakk’ı bulasın,
Kör beşersin deli gönül!
Ârif olan ilme varır,
Kâmil olan hikmet görür,
Âşık olan aşkla erir,
Pür yaşarsın deli gönül!
Gönül isen, haddi aşma,
Kıyl u kāl ile uğraşma!
Boşa dolup, boşa coşma!
Bir pişersin deli gönül!
Niyazkâr’ım, nefsi boşa!
Uy Rasûl’e, hoşça yaşa!
Ölüm bile gelse başa;
Nur taşarsın deli gönül!