Olsaydı

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ)

Şu sevdâmı hece hece,
Anlatacak dil olsaydı.
Gönlüm sırdan bir bilmece
Şifresi de «gül» olsaydı…

Olsaydı dağlarca derdim,
Şükrolsun Rabbime derdim.
Dost bağına tez giderdim;
Yüce davet «Gel!» olsaydı.

Sevgi sonsuz, nefret dardır,
Sevap kutsal, günah ardır,
Her bir işte hikmet vardır;
Keşke aklım «bil» olsaydı…

Meçhûl sona çeyrek kala,
Aldırmam mansıba, mala,
Sarınıp bir yensiz çula,
Tenim Hakk’a yol olsaydı…

Ah! Bu eller gül dereydi,
Gözüm gerçeği göreydi,
Rûhum vuslata ereydi,
Kör benliğim kül olsaydı!

Niyazkâr’ım, sanma fakir,
Her varlık cürmünce zâkir,
Kırklara karıştı Şâkir,
Senin hâlin hâl olsaydı!..