Öğretti Zaman
Hadi ÖNAL
Sevda selesinde iplikti duman,
Yalanla doymayı öğretti zaman.
Elendi yılların çiğ nağmeleri,
Rakamsız saymayı öğretti zaman.
Fukara gönülde boya zengini
Örttü kalay kabın, bakır rengini
Kapandı göz görmez oldu engini
Murç ile oymayı öğretti zaman.
Kaçan fırsatlara ahlar yakıldı
Gözlendi yıldızlar, fala bakıldı
Nice umut, bulutlara takıldı
Yüz üstü kaymayı öğretti zaman.
Göğüs geremedik yalan oklara
Dönüp bakamadık aç sokaklara
Kim hesap verecek yanan aklara
Düzene uymayı öğretti zaman.
Bir yerde ummandık bir yerde hiçtik
Ummanı bırakıp hiçliği seçtik
Gün dedik, yıl dedik can ömrü içtik
Duymadan duymayı öğretti zaman.
Yudum yudum zehri bal sandık cana
Düştük ten derdine «aşk» dedik ona
Göçe-kona geldik yolun sonuna
Zamana kıymayı öğretti zaman.