Can Gülümüz Var
HANOĞLU (Abdülaziz DUMAN)
Yaz vakti, bülbüller coştu her yerde,
Muhabbet bağında can gülümüz var.
Allâh’a râm olup vakt-i seherde,
Sevdâyı şakıyan bir dilimiz var…
Şavkıması ilham olur sözlere,
Neşe verir, sürur verir özlere,
Işık olur, rahmet olur gözlere,
Süreyyâ misali kandilimiz var…
Gözden göze nazar ederse cânan,
Özden öze neler akar o zaman!
Onunla güzellik dolar her mekân,
Buram buram kokan sümbülümüz var…
Garibi sararken bizim kolumuz;
Nurla dolar hep sağımız-solumuz,
Mâverâdan öte çünkü yolumuz,
Göklerden ileri menzilimiz var!
Isıtır içimi bir yanık sevdâ,
Değil bu bir işve değil bir edâ..
Çağırır uzaktan beni bir sedâ,
Bu aşka tercüman bülbülümüz var…
Yalandan, dolandan iyice bıktık,
Çekilse zorbalar meydandan artık,
Olur gece, gündüzden de aydınlık,
Çünkü ay-yıldızlı kâkülümüz var!..
Hainlere fırsat yoktur bu demde,
Arsız atlar dize gelsin bu gemde,
Masumlara kanadımız var hem de;
Zulme dizgin olan çift elimiz var!
Zaman testeresi ömrü biçse de,
Bu ten, hazan şarabını içse de,
Çiçekler solsa da, mevsim geçse de,
Hep bahar yaşayan aşk ilimiz var…
Ey Hanoğlu’m! Cehle çaldım galebe,
Şükür, Yüzakı’nda oldum talebe.
Söz tahtında, bin bir şair edîbe,
Yüzümüzün akı mahfilimiz var!