Kış, Ölümün Şiiri

Olcay Yazıcı

Gurbet içinde gurbet
Sırrolur hikmet-i cân
Kış, ölümün şiiri
Âteş dolu buz-fincan

Saçaklardan sarkan su
Hüznün keskin kılıcı
İlkyazlar tez tükenir
Karakış hep kalıcı

Gönlü kırık kardelen
Tabutumu taşıyor
Kefenlenmiş gül gibi
Zaman ölü yaşıyor

Âşk sürgünü bir akşam
Camlarda kan buharı
Hangi söz, hangi duâ
Geri verir baharı?

Göğün saydam çağrısı
Elif olur, lâm olur
Kara yazılan yazı
Muştucu kelâm olur.