DİKENLE HOŞ GEÇİNMEK
Şükran IŞIK
Nedâmet yolculuğu vurunca dizlerimden,
Yüreğim damla damla süzüldü gözlerimden.
Dostunla uğraşırsan, iflastasın bunu bil,
Karanlıkta kalırsın, söner ilâhî kandil.
Sana karşı bu kalbim, hem baraktı, hem temiz,
Çok taş attın oraya, yosun tutsa kalır iz.
Tövbe denen kılıçla kes nefsin boğazını.
Sevgi yoksa yürekte sakın açma ağzını.
Dikenle hoş geçinmek yakışır gül nesline,
Dost sırları hapsoldu can kafesime yine.
Suçu pazar etseler benden başkası almaz,
Çok suç yükledin bana, asla belim doğrulmaz.
Her ayıbın üstünde Settâr’ın örtüsü var;
Onu çekip alırsan senin ellerin yanar.
An Rabb’inin adını, Kur’ân bunu emreder.
Edepli olan insan, dosta edeple gider.
Peygamber’den, ey Leylî, tevâzû, edep öğren,
Şeytan bile kaçarmış kendini beğenenden.