YUNUS’ÇA
Hâlenur KOR
Yürüdü yollarca Yunus,
Yüreği dağlarca Yunus…
İndi iniş, çıktı yokuş,
Yürüdü, yürüdü Yunus.
Mordu gökler alazlandı,
Nasıl yandı, nasıl yandı…
Gözler sessizce yakardı,
Yürek ateş, dağlar kardı.
Menzile ki her bir adım,
Kor nefesinde yakarış,
Ruhu sığmıyor kabına,
Yürür arına arına…
Adımlar Allah yoluna,
Kim bile yanar harına,
Çıkar mı insan yarına?
Gözü yaşlı düştü yola,
Nefsi ayağı altında,
Gözü yok gümüş, altında.
Allah’a doğru yöneldi,
Başka bir âlemde sanki,
Bilinmeyen bir mekân ki,
Ne içinde, ne dışında…
Nerde eksik, Yunus doldu,
Nerde yanlış, doğru oldu.
Yanan yürekte serinlik,
Mânâda bin bir derinlik.
Ar etti ondan eğriler,
Yunus gibi doğru oldu.
Sustu birden kuşu, kurdu,
Ağaçlar çiçeğe durdu.
Dualar göklere doğru
Yunus Yunus kanatlandı.
İki hasım birbirine
Yunus gibi dostça baktı.
Kalplerden kalbe muhabbet
Taştı da sel gibi aktı.