GÜL ŞEHRİ’NİN KIZINA
Şükran IŞIK
Bizden selâm götürün Gül Şehri’nin kızına,
Rûhunuzu süsleyin Medîne yıldızına!
Mecnun kapının tozu, ey Medîne leylâsı,
Bizim de boynumuzda o sevginin halkası.
Tatlı dilinle doldun gönlümün peteğine,
İstanbul’un bahârı dökülsün eteğine!
Rüzgârın ipek eli, yokla onu seherde,
Okuduğu duâyı bize ilet ezberde…
Şükran’la ışık oldum yüzüne bakmak için,
Dağlardan Gül Şehri’ne eriyip akmak için…
Neşe saçar, nur saçar, benzer eşsiz inciye,
Sanki bir ay parçası ona derler Nâciye…
Gönlümüzü bıraktık kınalı ellerine,
Vedâ ettik hüzünle o şehrin dilberine.