Kategori: ŞİİR

Bestami YAZGAN Âhı tuttu bir nigârın, Affı yoktur sitemkârın, Gayrı ferman sonbaharın, Ey safâlı gül medet!.. Sır vermiyor sıradağlar, Dört yanımı hüzün bağlar, Ben yanarım, menzil ağlar, Ey cefâlı yol medet!.. Gün süzülür melâlimden, Ömrüm geçer hayalimden. Haberin yok mu hâlimden? Ey şifâlı dil medet!.. Yele verdim sevincimi, Toprak paylaşır acımı. Söner yürek kıvılcımı, Ey vefâlı kül medet!.. Öksüz kaldı […]

Ahmet ARSLAN Savruluyor âlemlerden sıcağın, Gökyüzünde Samanyolu kucağın… Huzuruna nasıl varsam bilmem ki! Yedi katın burçlarında ocağın… Duygularım hislerime karışır, Hasretim hep özlemimle yarışır! Menziline doğru giden yolunda, Gönlüm kırgın yüreğimle barışır… Derdim vardır dağlar gibi bilinmez, Gülerim ben ağlar gibi bilinmez… Yedi yerde yaram var hiç çare yok! Gezerim hep sağlar gibi bilinmez… Sen’den gayrı çalacağım kapı yok! Bir […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) En zirve fetihten yana rehber idi Fâtih, İstanbul’un ufkunda seferber idi Fâtih, Bir feth-i mübîn oldu onun gayreti, aşkı, Tâ, belki ezelden beridir der idi Fâtih: «El-hak, alırım feth ile İstanbul’u yâ ben, Yâhut beni İstanbul alır, ten kafesimden.» Bin asrı aşıp, hem yaşının yirmi birinde, Dev surları alt eyledi îmân ile zinde.. Yol kesse deniz, […]

Yusuf DURSUN Rasûl’ün dilinden ilâhî müjde, Dalga dalga gönüllere yayıldı. “Fetholunur elbet Konstantiniyye.” Bu mübarek sözler emir sayıldı; Ben de «güzel asker» olayım diye, Gül soylu yiğitler yola koyuldu. Şehzâde Mehmed ki beşiğindedir, Kerâmet ehlince işaret onda. Çocuktur, îmanın ışığındadır; Yiğittir, bin türlü maharet onda. Şairdir, kelâmın eşiğindedir; Âlimdir, ilmiyle hareket onda. Molla Gûrânî’ler, Akşemseddin’ler, Ümit dergâhında fetih mimarı… Padişah, […]

SEFERÎ (Nejat SEFERCİOĞLU) Şöhret arayan fakr u fenâ kârını bilmez; Hem kârını hem ârını hem vârını bilmez!.. Zulmette kalan kör sayılır baksa da görmez, Âşık görünür yâr ile ağyârını bilmez!.. Çöllerdeki Mecnûn ile Leylâ’yı beğenmez; Mansur geçinir sorsan eğer dârını bilmez!.. Bülbül kesilir gülleri gördükçe çemende, Gerçekte o gül goncasının hârını bilmez!.. Aldırma sakın sen Seferî âleme kanma; Dünyâ dileyen […]

Olcay YAZICI “Gül mü güler, erguvan mı ağlar?” Şeyh Gâlib Hüsn ü aşk üzere dillenir dîvan Tenhâda elemle, ağlar erguvan Şiir mi, dua mı, ağıt mı, gül mü? Eşyayı kuşatan sihirli tül mü? Sevdâlı edâda buzdağı erir İnsana fânîlik öğüdü verir Titreşir mahzun sular geceleri ayazda Ölür körpe çiçekler bu yağmurlu niyazda Sebebi var yere düşen yaprağın Titrer ıstırapla kalbi […]

Nuri BAŞ Gözüm ağlar, gönül sevdâlı coşkun bir pınar bende. Benim hicranlı kalbim âh, alevlenmiş yanar bende. Şifâ bilmez, sükûn bulmaz yaram dâim kanar bende. Ne yerden kârbân-ı gam göçer olsa, konar bende. Belâ râhında şimdi bir muayyen menzil oldum ben. Hatâ, isyanla bîzârım, şefâat beklerim her ân. Benim gamnâk olan kalbim, eder hep durmadan efgān. Derin gafletle mâlûlüm, elimden […]

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Mevsimler bahara erse ne fayda? Çiçekler dalında kuruyor anne. Takvimler yılları görse ne fayda? Ömürler ânında duruyor anne!.. Kin-nefret bulutu sarmış dünyayı, Mazluma çevrilmiş zâlimin yayı, Adalet bozulmuş, karar sus payı, Yürekler şüpheyle vuruyor anne!.. Hicran elemini seven taşıyor, Canlar, cânânından ayrı yaşıyor, Nasipsiz gönüller aşksız üşüyor, Bedenler rûhunu arıyor anne!.. Dillerde hakikat sözü kalmamış, Hâllerde ahlâkın […]