İRFAN MEŞ‘ALESİ
Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com
-…maarif ağacının köklerine…-
Sevgi anahtarı alıp eline,
İlmin kapısını açar öğretmen…
Muhabbet tılsımı dolar diline,
İnci taneleri saçar öğretmen…
Câhil tartışmaya başladığında,
Yalan, hakikati taşladığında,
Âlimler bilimi boşladığında;
Durmaz o mecliste, kaçar öğretmen…
Zehre panzehirdir, zulmete güneş,
Var mıdır dünyada ahlâkına eş?
Mum misâli yanar özünde ateş,
Engelleri bir bir geçer öğretmen…
Gönüller sultanı, başların tâcı,
Öfkeye sabırdır, derdin ilâcı,
Sen’den ayrı düşmek ölümden acı;
Faydalı olanı seçer öğretmen…
Mübârek elidir öpülesi el…
Cehâlet bendini odur yıkan sel,
O varsa yanında kalmaz bir engel;
Zihinleri eker, biçer öğretmen…
Gönül bahçesinde açan güldür O…
Gerçeği söyleyen güçlü dildir O…
Namlunun önünü tutan eldir O…
Öfkesini yutar, içer öğretmen…
O olmazsa, ufka karanlık çöker,
Bahçelerde güller, boynunu büker,
Dağlar hüzünlenir, bulut yaş döker;
Dünya gurbetinden göçer öğretmen…