MEHMETÇİK!..
Mahmut TOPBAŞLI mahtopbasli@hotmail.com
Saat gecenin 03:34’ü… Dilimde bir mısra…
Tekrar ede ede şiir tadında uyandım. Sanki dilime yapışmış, keyifle tekrarlatıyordu kendisini;
“Sanki kaplan pençesi…” deyip duruyordum.
“–Hayırdır inşâallah!” diyerek telefonuma uzanıp saate baktığımda gördüm 03:34’ü. Televizyonu açarak; «Acaba bir gelişme mi var?» diye endişeli bir arama yaptım. Üç-dört kanalda askerlerimizin sınır ötesi harekâtına ait haberler vardı. Hattâ alt yazılarda «sıcak gelişme», «son dakika» gibi detay bilgiler de veriliyordu. Şükürler olsun olumsuz bir durum yoktu.
Hemen bilgisayarımı açıp yazmaya başladım dilime düşen mısraları:
Sanki kaplan pençesi,
Gönlü cennet bahçesi,
Yiğitliğin Türkçesi;
Candı aslan Mehmetçik!
Anladım ki ilham perisi beni uykumda yakaladı. Güzelliklere mısra mısra taşıdı gönlümü. Yine anladım ki şiirin sancıları vakit tanımıyor. Doğum vakti gibi kendiliğinden zuhur ediyor. Keyifle aktı mısralar. Şiir atına binmiş, ben de sınır ötesine akmıştım. Mehmetçiği yüreğimle takip ediyordum.
Ülkemin huzurunu bozan, vatanımı bölmeye yeltenen, fırsatlardan yararlanıp gāile üstüne gāile üreten hâinlere, terör yuvalarına ateş püskürüyordu Mehmetçik. O, Mehmetçik’ti. Adı görklü Muhammed’in Türk askeriydi. Son dörtlüğümü yazarken sabah ezanı kulağıma müjdeler fısıldıyordu.
Rabbim yiğitlerimizi muzaffer eylesin inşâallah.
Terörü bitirecek,
Gündü aslan Mehmetçik!
Huzuru getirecek,
Şandı aslan Mehmetçik!
Sanki kaplan pençesi,
Gönlü cennet bahçesi,
Yiğitliğin Türkçesi;
Candı aslan Mehmetçik!
Mazlumların âhıyla,
Elinde silâhıyla,
Dilde «Bismillâh»ıyla;
Andı aslan Mehmetçik!
Yiğitliği kuşandı,
Neler neler yaşandı,
Hem düğün hem nişandı;
Yundu aslan Mehmetçik!
Hükmederek zamana,
Sarılmıştı îmâna,
Uçarak âsumâna;
Döndü aslan Mehmetçik!
Sormadan; «Nasıl? Niye?»
Can bayrağa hediye,
Hilâl sönmesin diye;
Söndü aslan Mehmetçik!
Rasûl’den çağrı gördü,
Cennet ufkuna girdi,
Melekler bir götürdü;
Bindi aslan Mehmetçik!
Hâinle vuruşarak,
Nefsiyle barışarak,
Kırklara karışarak;
Yendi aslan Mehmetçik!..