VASİYET
Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com
Bu dünya fânîdir unutma evlât!
Az yaşa, çok yaşa, ayrılık mutlak.
Nasıl ki ölümü tattıysa ecdat,
Bizi de bağrına basacak toprak.
Hayat bir eğlence, bir süs, bir oyun,
Övünüş çoğuyla malın ve soyun,
Sevincin, şenliğin, düğünün, toyun;
Faydası azıcık metâdır ancak.
Her kulu huzurda durdurup Rahmân,
Bizzat hesap sorar, olmaz tercüman.
Sâlih amellerdir o demde derman,
Hesabı bitmeden kıpramaz ayak.
Mevlâ bakmaz asla zâhire, cisme,
Endâma, boy-posa, sûrete, resme,
Gel geç sıfatlara, unvâna, isme;
Amellere bir de kalbe bakar Hak.
Şöyle bildirmekte Kitâb-ı mübîn;
Hariç olmak üzre ashâb-ı yemîn,
Herkes yaptığıyla kalacak rehin;
Eşinden, dostundan olacak ırak.
Kitap, amelleri sayıp dökecek,
İnsan, cümlesini görüp ürkecek,
Îtiraf eyleyip boynun bükecek;
Olmayacak Hak’tan başka sığınak.
Kul hakkına asla af yok, bilesin!
Mazlumun âhından uzak kalasın!
Kahırdan, zulümden temiz gelesin!
O gün her zâlime dikilir bayrak.
Şunu incitenin, bunu dövenin,
Şunla gıybet edip, buna sövenin,
Şunu hor görenin, bunu kovanın;
Ahrette nasibi iflâs muhakkak.
Ameli eksiği, kurtarmaz nesep,
Yapıp ettiğinden, görülür hesap,
Mîzanda ağırlık kurtaran nisap;
Geçilmez kimseye iltimas, kıyak.
Fayda vermez o gün evlât ile mal,
Ne kuru temennî ne de ham hayal,
Ancak selîm bir kalp ve sâdık ahval;
Hakk’ın huzûrunda eder yüzü ak.
Ödeyemez evlât babası için,
Baba yüklenemez, evlâdın suçun,
Günahkâr olanlar yolacak saçın;
Eller boş olacak, ayaklar çıplak.
Allâh’ın affıyla kandırıp şeytan,
Eylemesin seni zelil, perişan,
Cezasını görür, haddini aşan;
Âsîye ateştir o gün barınak.
Akıllı; nefsine hâkim olandır,
Hazırlık yapandır, tedbir alandır.
Âciz; nefse uyup âtıl kalandır,
Boş temennîlerle avunan ahmak.
Vasiyetim böyle; dinlersen sana!
Ateş dokunmasın, diyorsan cana!
Sâlih amel işle, sarıl îmâna!
Ahret dilencisi olmamaya bak!