KURTAR RABBİM!..
ŞAİR : Havva AKPINAR
Filistin’e, Suriye’ye, ümmet sağır, dilsiz niye?
Bu en büyük ihânettir İslâm’a ve Gül Nebî’ye…
Mâneviyatlar çalındı, insanlar satın alındı,
«Ene! Ene!» diye diye dünyaya köle olundu.
Âlem-i İslâm yanıyor, vatanlar olmuş perişan,
Ümmetin Sana çok muhtaç, yetiş ey Rasûl-i Zîşan!
Yekvücut olsaydık eğer Rasûlullâh’ın izinde,
Osmanlı gibi adâlet dağıtırdık yeryüzünde.
Karıncalar bile zulüm görmez îmân edenlerden,
Kurtar mazlumları Rabbim şu dîne ta‘n edenlerden.
Hem vatanlar hem beyinler işgal altında nicedir,
Bu yol kıldan daha ince, kılıçtan da keskincedir.
Zalimlere yardımcıdır şu dâvâsız müslümanlar,
Dâvâ şuurundan mahrum, içi boş zayıf îmanlar.
Yüzümüzü çevirince biz Kur’ân’dan ve Sünnet’ten,
Allâh’ın yardımı gitti şu nankör, tembel ümmetten.
Mâsivâ çıksın kalplerden, girsin âhiret telâşı,
Rahmet kapısını açan sensin ey aşk ve gözyaşı.