HASRET ÇEKİYOR
ŞAİR : Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com
Her gelen gidene takılır gönlüm,
O nurlu diyâra hasret çekiyor.
İçten bir cezbeyle çekilir gönlüm,
Bilmem hangi sır ve hikmet çekiyor.
Maddî câzibe yok dağ ve taşında,
İhram iklimi var yaz ve kışında,
Gönül her gidenin yürür peşinde,
Hakk’ın lutfettiği ziynet çekiyor.
Odur yüce Arş’ın yerdeki izi,
İnsanı kuşatır haşyet denizi,
Kalbi pâk olanı, rûhu temizi,
Kâbe’yi bürüyen heybet çekiyor.
Yeryüzünde bize ilk kurulan ev,
Namazda yönelip tek durulan ev,
Eşiğine aşkla yüz sürülen ev,
Ayan-beyan nice âyet çekiyor.
Sanki beytindedir beytin sahibi,
Yüce varlığını kalp duyar gibi,
Zât’ını tavaftan alıp nasibi,
Hakk’ın huzûrunda halvet çekiyor.
Uzak diyarlardan gelelim diye,
Rahmân’a misafir olalım diye,
Zikrederek fayda bulalım diye,
Halîl’in ettiği davet çekiyor.
Eşitlik nişanı kefen içinde,
Siyah, beyaz, sarı her ten içinde,
Bir tek vücut olmuş beden içinde,
Ümmetin kurduğu vahdet çekiyor.
Âdem ve Havvâ’nın buluştuğu dağ,
Bağlar aslımıza rahimden bir bağ,
Benî Âdem her yıl kurunca otağ,
Arafat’a inen rahmet çekiyor.
Cennetin dünyaya indiği yerde,
Hasret sızısının dindiği yerde,
Nûrunun her şeye sindiği yerde,
Habîb’in kaldığı cennet çekiyor.
Mekke’mizde zemzem, Taybe’de hurma,
Taşı ve toprağı gözlere sürme,
Eğer gitmediysen sen de git durma,
Peygamber duâlı lezzet çekiyor.