FERYATSIZ BIR AĞIT

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

İhsan KARİP ihsankarip@hotmail.com

-Mehmet SAĞIR Hocamızın hâtırasına-

Dosta vuslattı murâdı,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…
Bu kadarmış ki mîâdı,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Ecel şerbetini içip,
Kuş misâli kanat açıp,
Bu fânî âlemden göçüp,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Dâvet etmiş bekā yurdu,
Ne sordu ne haber verdi,
Dönülmez bir yola girdi,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Ten yükünü candan attı,
Yâr’e giden yolu tuttu,
Sevenlere vedâ etti,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Hani Yûnus’un diliyle,
Mâşuka âşık hâliyle,
Îman, irfan, hikmetiyle,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Dönüp kıbleye yönünü,
Beklemiş vuslat ânını,
Bırakıp bize tenini,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Diyor ki hep sevenleri:
«Cennet’tir inşallah yeri»
Hakk’a oldu son seferi,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Çocukları çok severdi,
«Bunlar cennet gülü!..» derdi,
Tahtı gönüllere kurdu,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Hıfzındaydı kelâmullah,
Dilinde dâim zikrullah,
Son ameli oldu salâh,
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

Yeter Garip; yeter yazma,
Mahzun gönülleri üzme,
Adâbı erkânı bozma,
Sakın; «Neden?» diye kızma!..
Gitti Mevlâ’ya Mevlâ’ya…

26 Aralık 2011, Osmaniye