KÂİNATIN KİTABINI OKUDUM

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

Yusuf DURSUN yusufdursun66@yahoo.com

Kâinâtın kitâbını okudum,
Açıldı gözümü bürüyen perde.
Aşka geldim «Allah!» diye şakıdım,
Seyrettim âlemi seyr u seferde.

Elvan elvan açan gülü dinledim,
Ilgıt ılgıt esen yeli dinledim,
Ağacı, yaprağı, dalı dinledim,
Esmâ-i Hüsnâ’yı duydum zikirde.

Bir kuş, yuvasını gülle süsledi;
Yavrusunu gagasıyla besledi,
Her dâim sırtını Hakk’a yasladı,
Bir dem «of» demedi yağmurda, karda.

Baharla yeşerdi kara topraklar,
Canından can buldu sarı yapraklar,
Gördüm ki her canlı bir âlem saklar,
Kalbin «Hû!» diyerek attığı yerde.

Bu dünya minicik zaman dilimi;
Ömür, bir yudumluk nefes alımı…
Her gece yaşadık küçük ölümü,
Bilmedik sonumuz ne zaman, nerde…

Kâinâtın kitâbını okudum,
Açıldı gözümü bürüyen perde.
Aşka geldim «Allah!» diye şakıdım,
Cihanda ne varsa toplandı «bir»de.