DAĞLAR
VAROĞLU (Mehmet Ali VAR)
Göğe sırtını dayamış,
Sıra sıra duran dağlar…
Nimeti aşkla boyamış,
Elvan elvan veren dağlar…
Adın olur; Ağrı, Süphan,
Büyülenir gören insan,
Gelir şânın destan destan,
Alnında yok karan dağlar…
Dağlar arza konmuş denge,
Hayran oldum bu âhenge,
Sır saklı çiçeğe, renge,
Hilkatteki oran dağlar.
Dağlar, yiğitler konağı,
Dağlar, nebîler durağı,
Dağlar, âşıklar ocağı,
Sevdâları saran dağlar…
Âşık seni aşmak diler…
Dağ gibi dertlere güler,
Ferhat taş bağrını deler,
Vuslata yok fren dağlar!..
Cûdî’sin, Nuh, sana konar,
Tûr’sun, O Nûr sende yanar,
Nûr’sun Cibril, sana iner,
Nice hikmet gören dağlar.
Demezsin kimseye aman,
İhtişamın ne de yaman,
Olacaksın toz ve duman,
Çalınca son siren dağlar.
Seni titretir emânet,
Varoğlu’nu sen hesap et,
İstiyorsak biz selâmet…
Rehberimiz Kur’ân, dağlar!..