ÖMÜR NE Kİ?..
Sadettin KAPLAN
Hayat; can tezgâhında dokuduğun tek halı,
Ömrün ilk akşamıyla solmamalı nakışın…
Ve rûhun olmamalı bir bedenin hamalı,
Sinmeli her nakışa kökboyalı bakışın…
Vur kirkiti, yüzyılı bir nefese düğümle;
Zamanın dokusunda birer ilmektir anlar…
Dünü yarına taşı, gönül denen güğümle;
Yarın yok sayılacak bugünü yaşayanlar…
Kar yangınıdır ışık ufkunda kör gürûhun;
Karatır gözlerini gördüğü her karaltı…
Ezel sözüne bağlı kalabildikçe rûhun;
Göklerin son katıdır bastığın yerin altı…
Ömür ne ki; bir soluk, bir öpüş, bir okunuş;
Ha savruldun toz gibi, ha sarıldın bayrağa…
Ölüm ne ki; bir çığlık çıngısına dokunuş;
Bir «taht»a çıkar gibi inmelisin toprağa…