MEVLÂNÂ YOLU

Yusuf DURSUN

Mevlânâ dergâhına,
Yüzüm sürmeye geldim;
Benliğimi dost için,
Yere sermeye geldim.

«Ne olursan ol.» diyen,
«Muhabbetle dol.» diyen,
«Hak yol üzre kal.» diyen
Yâri görmeye geldim.

Bini geçti günahım,
Arş’ı kapladı âhım;
Olacak mı sabahım,
Dosta sormaya geldim.

Göğsümde gül bitiren,
Canı câna yetiren,
Mevlânâ’ya götüren
Yola girmeye geldim.

Mâverâ düşündeyim,
Bir renk cümbüşündeyim,
Hakikat peşindeyim;
Sırra ermeye geldim.

Unuttum kimdim, neydim;
Aşk üfleyen bir «ney»dim,
Hak söze boyun eğdim,
Nefsi kırmaya geldim.

Bir uykudan uyandım,
Mevlânâ’ya dayandım,
Gül rengine boyandım,
Gönül dermeye geldim.

Döndüm; «Hû!» diye diye,
Yandım; «Hû!» diye diye,
Tatlı canı hediye
Hakk’a vermeye geldim.