GAZEL

SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU)

Bilmem ki neden gözleri mestâneye kandım?!.
Kandım da şu neyler gibi âteşlere yandım!..

Derlerdi sakın saçları Leylâ’ya dolaşma,
Güldüm de şu Mecnûn gibi sahrâda uyandım!..

Derlerdi ki her gamzesi cellâda bulaşma,
Heyhât ki can derdine düştüm de inandım!..

Sevdâ dediler başlara bin türlü belâdır;
Derdim ki yalandır, düşeyazdım da utandım!..

Boş ver dediler gurbeti boş ver Seferî sen;
Söz dinlemedim hasrete kandım da usandım!..

Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün