BAĞINDA AŞKIN

EDÎBÎ (Recep YILDIZ)

Ben seni sevdim, ben seni bildim, ben seni gördüm, cümle cihânda…
Bir seni bildim ey gül-i rânâ, cümle cihânı bildiğim ânda…

Derler: «Uzaktır âşığa ferdâ, aşkın elinden yok medet aslā!»
Ben ne bilirdim, can mı verirmiş, kaç nice âşık, aşka temasla…

Anladım artık gelmeyeceksin, belki o yerden dönmeyeceksin.
Kalbime bir köz koydu bu sevdâ, öyle ateşsin, sönmeyeceksin.

Bir bağa girdim, bağda üzüm yok; «Gel!» dedi bağban, bağda gözüm yok!
Böyle imiş aşk, anladım ammâ; «Gel!» diyemem ben, anla, yüzüm yok!

Aşka «yalan» der bir sürü nâdân: «Aşkın elinden hangisi şâdân?»
Kendini sevmiş böyle diyen tek, bıkmış usanmış cevr u cefâdan.

Âşıka her söz, her bakış âh mı; aşka boyanmış gönlü siyah mı?
Aşkın edîbî, bir gülü varmış; sen de diken ol, suç mu günah mı!

Vezni: müfteilâtün / müfteilâtün / müfteilâtün / müfteilâtün