Hangi Gemi Yüzer Çıkar Sahile?

M. Faik GÜNGÖR

Can uçar bu tenden dönmez bir daha.
Hayat denen fânus söndüğü zaman.
Boşuna yalvarma, yakarma Nûh’a,
Yeryüzü yağmura kandığı zaman.

Küheylân atlara dar gelen yollar…
Varmadan menzile tükenir yıllar.
Dua çiçekleri açmadan solar,
Âminler dudakta donduğu zaman.

Haset gönüllerden huzuru söker.
Söktüğü huzura bin elem döker.
Yakub’un başına gök kubbe çöker,
Gidenler Yusufsuz döndüğü zaman

Kararır gündüzler, ayna nafile.
Karıncanın yükü ton olur file.
Hangi gemi yüzer çıkar sahile?
Denizler tutuşup yandığı zaman.

Dağılır yârenler, yalnız kalırsın.
Ne amelin varsa, onu bulursun.
Mum gibi erirsin, pişman olursun,
Azrâil, göğsüne konduğu zaman.