Canım Annem
CELİL (Halil GÖKKAYA)
Âlemin yok tadı, sen yoksan eğer,
Kemirir beynimi kurt anneciğim…
Güzelim gökyüzü matemde meğer
Talan olmuş oba, yurt anneciğim…
Fânî dergâhına geldin geleli,
Ağlıyordun seni bildim bileli.
Ömrünün birçoğu geçmiş çileli,
Kuma olmuş sana dert anneciğim…
Kardelenler kümelensin taşına,
Ilgaz’ın sis çöker artık başına…
Bakmıyor gözlerimin hiç yaşına;
Toprak niye böyle sert anneciğim…
Nâra düştüm, kime derdim yanayım,
Üsküdar’dan sana güller sunayım,
Tut sarıp sarmala, bir düş sanayım,
Hadi şefkat ile tart anneciğim…
Canım annem seni toprak beliyor,
Çaresiz kalbimi hançer deliyor.
Bu beyaz elbise nerden geliyor,
Niye döndün bana sırt anneciğim?
Yolcu ettik seni tekbirler ile
Sanki birden bire yaslandı Kale!
Üşüyor her gece gel bak Celil’e,
Yine gel üstümü ört anneciğim…