EVDE YALNIZ
Nafiz NAYIR
Düşmanım pencereyle
O besliyor korkumu.
Ağır bir testereyle
Kesiyorlar uykumu.
Boşluğa düşüyorum.
Bakınca pencereden
Kımıldıyor korkuluk.
Asırlar sürer neden
Ev içinde yolculuk?
Nereye koşuyorum?
Ev sığınaktır desem…
Niçin bana bir tuzak?
Ne zaman eve girsem
Hep bitiyor yaşamak.
Buna çok şaşıyorum.
Ev örülmüş kederden,
Gece… Her yer karanlık,
Görünmeyen bir yerden
Devler çalıyor ıslık!
Yalnızım, üşüyorum.