DEDE-TORUN
Harun ÖĞMÜŞ Yeşil adında emektar bir at bakardı dedem, Bahâr erişti mi birlikte otlatırdık onu… Bu kır seferlerinin çok zaman neden bilmem, Tüm ufku zindan eden bir yağış olurdu sonu… Ziyânı yoktu benimçün yıkılsa tüm dünyâ, Yanımda çünkü dedem vardı, rûhumun kalesi. Bugün dahî hava bozdukça canlanır hâlâ, Gözümde resmi o ânın kulaklarımda sesi… O an ki gökyüzü gürler dedem […]
Continue reading »