YÂR EYLE BİZİ!
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Yâ Nebî, aşkına canlar hediye,
Bir nazar eyle, bahâr eyle bizi!
Hak «Habîbim!» dedi Sen sevgiliye,
Bu sözün hatrına yâr eyle bizi!
Kaynıyor aşk ile dağlar taşlar,
Akıyor sel gibi gözden yaşlar,
Yâ Nebî, damlalar özden başlar,
Yollar aşmakta pınar eyle bizi!
Ey Kitâb’ın özü, ey Rehberimiz,
Ey cihan kandili, Peygamberimiz,
Kıt’adan kıt’aya, ey ezberimiz,
Yine devranda çınar eyle bizi!
N’ola sırt dönme, sarıldık eline,
Bizlerin kalbine Sen’sin define,
Ceddim Osmanlı’nın ardınca yine,
Sen’in uğrunda medâr eyle bizi!
Her taraf çığ gibi feryatla dolu,
Ama kardeş bile heyhatla dolu,
Yâ Nebî, bağrımız imdatla dolu,
Müslüman halka diyâr eyle bizi!
Kim neler derse desin, aşk ile biz,
Sen’i candan daha üstün biliriz,
Önde ashâb-ı kirâm örneğimiz,
Nerden ok gelse, hisâr eyle bizi!
Sen’den öğrendiğimiz şanlı şiar,
Kalbimiz mü’mine şefkatle atar,
Kanlı kâfirlere şiddetli damar,
Can yakan zâlime nâr eyle bizi!
Biz, ne alçaklara mağlûb olalım,
Ne de yükseklere mahcûb olalım,
İki dünyâda da mahbûb olalım,
Yâ Nebî, Sen’de karâr eyle bizi!
Yâ Nebî, Bâb-ı Selâm’dan içeri,
Var mı ruhsat ve şefâat, ileri?
Ömr-i Seyrî, Sana hicret seferi,
«Bu da gelsin!» de, civâr eyle bizi!
Vezni: feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün)
8 Aralık 2017 MEDÎNE-İ MÜNEVVERE