FAHR-İ KÂİNAT PERVÂNELERİ
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Açınca perdeyi Fahr-i Kâinat (s.a.s),
Kararmış dünyaya bakageldiler.
El basıp Mushaf’a, Cibril’den kanat,
Çırparak zamana akageldiler.
Ne batı dediler; ne kuzey, doğu,
Düşünmediler hiç varlığı, yoğu.
Gencecik fidandı, filizdi çoğu,
Ardında yürekler yakageldiler.
Sormadılar güne, yıla, aylara,
Yasladılar oku, çelik yaylara.
Atlayıp rüzgârdan hızlı taylara,
Tan vakti güneşle çıkageldiler.
Arındırmak için arzı kelplerden,
Hakikat düşmanı paslı kalplerden.
Gelip Altaylardan, varıp Alplerden,
Nemrûdî putları yıkageldiler.
Baş eğip önünde hükm-i âlimin,
Umudu oldular bütün âlemin.
Kuşanıp sevgiyi, devr-i zalimin,
Zulmüne kelepçe takageldiler.